'n Wandeling deur die tuin

Iemand het eendag gesê: "Jou eie tuin moet net vir jouself mooi wees, dan is alles reg!" Nouja, dis wat hier by my gebeur. Ek en my ou "tuiningenieur" kom al 'n lang pad saam. Ons verstaan mekaar. My tuin is 'n bron van vreugde, 'n plek waar ek kalmte vind. 'n Plek waar ek kan wees, asemhaal en luister. 'n Plek waar ek kan rondkyk en my verwonder aan die natuur. Daar wag elke dag iets nuuts, mens moet net kyk.

Vanoggend sit daar 'n hadida by die fontein. Die magrietjies is al besig om te groet. Vir baie mense is 'n hadida net 'n skreeubek, maar vir my is hulle mooi. Die bloedrooi lipstifstreep op daardie yslike snawel is so uniek.

Hier is baie duiwe in ons tuin. Kransduiwe mors, maar ons gee nie om om skoon te maak nie. Kyk hoe mooi blink sy oog in die rooi-en-witraam brilletjie! 

Die vaatjie-kaktus in die groot pot aan die voorkant van die huis groei lustig! Ek wonder hoe groot gaan dit word en of dit my eendag gaan verras met 'n eksotiese blom. 

'n Week gelede het die Pride of India nog pragtig pienk geblom, maar nou is sy tyd ook alweer verby. 

En hier is ons twee hondekinders: Hagar en Brakkies, my getroue bondgenote. Tog altyd so stertswaaibly as ek buitetoe kom. Kyk net hoe glimlag hulle. 

Op 'n dag skryf ek 'n vers:

Nà die reën

Die dag vlerk oop in groen akkerblare

in ligpers agapanthe onder die karee

dit rol oor die huis se dounat dak

mossietjirp deur die tuin

verby laventelbos en roosmaryn

waar dit ‘n ligblou lêplek soek

en later wegkruipertjie speel

met ‘n goudgeel  middagson

Elizabeth Kendall ©

My wens vir jou wat hier lees, is: Geniet jou tuin, geniet jou Saterdag, geniet die lewe! 

Laatmiddag se lekkers

Daar is min dinge wat my so rustig en ontspanne laat voel soos 'n wandeling in die tuin. Laatmiddag is altyd 'n heerlike tyd om buite te wees. Dan kom soek die voëls water by die drinkbak in die voortuin. As mens gelukkig is, sien jy soms ook 'n houtkapper. Mossies, geelvinke en lysters is  gereelde kuiergaste. Ek kan hulle vir ure sit en dophou.
 

 'n Tortelduif. 

 'n Kransduif.

 Tortelduif of Ringnek, soos ook by baie bekend.

 My gunsteling! 'n Rooiborsduif.

  Die honde is dan ook naby en aan't bal speel. Hulle weet al dat laatmiddae hulle tyd  vir kwaliteit-aandag is. 

 

  Nog 'n  tennisbal is ook al amper opgespeel!! 

 In Bronkies is daar vreeslik baie duiwe. Baie mense hou nie veel van die groterige kransduiwe nie omdat hulle so mors, maar ek gee nie om nie. Water maak mos alles skoon. 

 Kyk dan net hoe lekker pronkerig en opgetof sit hierdie een op die huis se dak.

'n Kwikstertjie. Kwikkies is wonderlike voëltjies.  Sy ander name is wipstertjie of akkermannetjie. 

'n Lyster kom aangehop. Ek kon nie mooi sien wat met sy beentjie verkeerd was nie.

 Dit lyk soos iets wat daar uitgroei. Hy het hom nie veel daaraan gesteur nie en rustig kom water drink by die fontein. Ek het so gewens ek kon die "obstruksie" verwyder.

In die natuur leer ons baie lewenslesse. 

Een daarvan is:

"HOU die voëls van die hemel noukeurig dop, want hulle saai nie saad nie en hulle oes nie en hulle maak nie in voorraadskure bymekaar nie; nogtans voed julle hemelse Vader hulle. Is julle nie meer werd as hulle nie?” (Matteus 6:26).

Die verrassings in die lewe

Dis Sondag. Dis vyf uur in die oggend. My Brakkies-worshond slaap langs die bed op sy kussing, maar hierdie nag was nie 'n rustige een nie. Hy het kort-kort ore geskud. Soms sommer net regop gesit en die toekoms ingestaar. Bedremmeld. Ek kon sien iets pla. Nie geweet wat nie.

Dit was warm.  Nà elke oreklap-sessie was ek vanselfsprekend wakker. Om dan maar weer in te sluimer. En weer wakker te word. Iewers in die diep, donker nag het hy "tip-tip-tip" oor die plankvloer paradeer, maar ek was toe ver weg in droomland en het hom nie gevolg nie.

Toe ek weer hoor, krap hy teen die bed se kant, al asof hy wil sê: "Mammie, daar het iets vreesliks gebeur!" Ek staan op, skakel die lig aan, helder wakker. "Brakkies, wat gaan met jou aan vannag?" Hy kyk my met sy mensogies aan. Sê nie 'n dooie woord nie. Ek strompel taamlik deur die vaak na die voorportaal.....daar lê dit! Ai tog.

"Ek het oorgekook!" het een van my Graad Eens op 'n dag gesê toe sy opgegooi het. Dìt was toe nou al die tyd die probleem. Ek sluit die deur oop en laat my liewe ou hondjie uitgaan. Die donker nag in. Toe maak ek maar skoon daar waar hy gemors het. Soos 'n goeie ma doen. Dit pla my nie in die minste nie. Hoe kan hy ook nou help? Hy is net 'n hondjie. Hy is my hondjie.

Nà die middernagtelike bedrywighede tree wonderlike rus en kalmte toe darem in en slaap ons heerlik tot.....vyf uur! Toe hy wéér ore skud. Dié keer net omdat dit lekker is om lang worshondoortjies te skud en nie omdat iets pla nie!

Nouja, sò het dié dag toe nou maar begin en nà my eie skriflesing-en-gebed opening het ek kans gesien daarvoor! Oudergewoonte kyk ek toe op RedBubble wat die jongste nuus daar is. Hoe heerlik.
Tori Yule, die gasvrou van Feminine Intent, stuur  'n boodskap dat ek hulle jongste erkende lid is. Tori woon ver oor die diep blou waters in Amerika, my hart klop warm blydskapkloppe hier in Bronkhorstspruit! Dankbaar. Star of the month is 'n altevolle lekker sterretjie om te wees! Dankie Tori, ek gaan jou waarskynlik nooit in my lewe ontmoet nie, maar jy het my dag lieflik ingekleur! 

A river in Africa, een van my paletmes-skilderye. Wat 'n lekker verrassing!