Friday 11 October 2013

Vrydagoggend se dinge


Dis twintig voor sewe. Brakkies lê opgekrul op sy rooi-en-wit kollekombers hier langs my. Die duiwe koer- koer- koer daar buite waar gisteraand se stormwindblare die hele plaveisel vol lê.  Die wêreld is stadig besig om te ontwaak. Ek hoor kinders roep in die straat, seker op pad skool toe. Motors dreun verby. Die hadedas groet mekaar luidrugtig: “Hallouou! Hallouou!”
 

Ek voel opgewonde. Seker dié dat ek in drie hoofstukke geslaap het laas nag. Dit gebeur gereeld as daar heelwat dinge op my program is. Slaap, wakker, slaap, wakker, slaap, wakker. Die oomblik as ek wakker raak, onthou ek dinge: ek of Jolanda moet die koffie-en teehouer by die NG Kerk gaan oplaai en saamneem na môre-aand se VLU Tak-kuier.  Ek moet uitvind wie maak watter slaai, netnou kom aldrie gewilliges daar aan met dieselfde slaai. Nie dat dit so vreeslik saak sal maak nie. Die agenda vir die bestuursvergadering moet afgehandel word.  Dis ‘n lang vergadering, want dan beplan ons een hele jaar se bedrywighede op een dag. Baie dinge moet onthou word.

Vanoggend moet ek sommer vroeg die spreier aansit daar in die hoek by die rose, ou Jacob het gister nie oral ewe nat gemaak nie en ek hoor die son gaan bak vandag. Ek verlustig my so aan die lieflike kleure van die eerste rose nà ‘n lang winter.  Een draai deur die tuin en alles val weer in plek.









Icebergs.
 





 
 Hierdie roosboom (Just Joey) staan in die agterplaas, ek gaan nie eers probeer tel hoeveel blomme daar is nie. Wat 'n lekkerte om te aanskou!
 
 
 Vars en verlep....ewe mooi
 

   
“Vertrou God vir groot dinge met jou vyf broodjies en twee vissies; Hy sal vir jou ‘n manier wys om duisende kos te gee”, het Horace Bushnell jare terug gesê en dit is steeds van toepassing.

Thursday 3 October 2013

In die kleinste oggendure

Elke dag het sy ops en sy afs. (Ek glo nie jy gaan my twee nuutste woorde in 'n woordeboek kry nie!)
Vandag het al baie vroeg begin. Donkernag. Hagar blaf kliphard buite: "WOEF! WOEF!" Wakker is ek. Wakker is Chris. Wakker is Brakenjan, ons worshond, wat binne slaap. Hmmmmmm, ander honde wat rondloop in die donker straat is toe die rede vir die onrus.
Almal keer terug na Droomland, behalwe die uwe. Wawyd wakker. Kyk op die foon. Kwart oor twee. Aggenee. Draai om, knyp my oge styf toe en doen my bes om die wêreld te vergeet.  Onsuksesvol. Staan op, gaan maak koffie, kom lees en bid my dag vol vrede en vreugdes.

Sit voor die rekenaar en kyk e-pos. Twee verrassings lê en wag: die eerste 'n heerlike kommentaar van my oorlede Pa se neef Kosie wat doer ver in die Kaap bly.  Bloed bly maar dikker as water.  Ek het sy werk eendag toevallig raakgelees op 'n Afrikaanse gedigteblad (Vic Viviers) en sedertdien hoor ons taamlik gereeld van mekaar. So lekker. Hy het een van my bloginskrywings: Ek en ou goed van 'n tydjie terug onder oë gehad en dit klink asof hy dit baie geniet het. Hartverblydend! 'n Mens weet mos nooit wie lees jou woorde as jy op 'n blog gedagtes deel nie. Sulke terugvoer is so kosbaar.

Die tweede e-pos is van Mary T Kelly van Ierland. Nog nooit gehoor, gesien of saam tee gedrink nie. Toetentaal onbekend. My oë gly oor haar Ierse Engels: "Dear Elizabeth, I have long been an admirer of your paintings on PIL and just recently became a member.


I did a painting of your River in Africa (above) last year, I did a slightly different take on it so it looks somewhat different. My question to you is, would you mind if I submitted my version to the PIL site ? If you are not happy with the idea then I fully understand. Thank you for taking the time to read this. I am attaching an image of this picture and if you do agree I will of course mention it's been inspired by your painting.
Kelly's painting:

Wat 'n heerlike kompliment! Om iemand ver oor vreemde waters so te kon inspireer is vir my beter as botter op brood of 'n beursie vol geld. Ek voel dankbaar en bly en laat weet haar die saak is reg, die Kaap is Hollands, sy kan haar skildery met liefde op Paintings I Love gaan uitstal, ek voel geëerd.

Toe ek teen ligdag die kamer se gordyn ooptrek, sien ek die mooiste wonderwerk net hier langs die venster. Gister was dit nog net lang, dun stele met belowende knoppe, vandag volmaakte blomme.

 
 
Ek dink ek gaan die res van die dag gebruik om dit te bewonder ...en om dankie te sê.