Foto's van my voëltjievriende

As mens lief is vir iets, moet jy dit doen. Moenie uitstel nie. Doen dit net! Deel dan dìt wat jy geniet  met die hele wye wêreld. Ons leef nie meer in die tyd van handsentrales of kapstokke wat in die gang hang nie. Ons leef nie meer in die tyd van briewe skryf en stadige pos nie. Ons leef nie meer in die tyd van bokskameras en foto's wat ten duurste ontwikkel en twee weke voor gewag moet word nie.

Kom ons geniet die internet en alles wat dit bied, digitale kameras, selfoonfoto's, e-posse....kom ons maak gebruik van al hierdie dinge wat net een muisklik ver van ons af is.

Ek is totaal verlief op foto's neem. Van lankal af. Ek weet ek gaan nooit moeg word daarvoor nie, dis beter as melkkos op 'n koue wintersaand, dis lekkerder as stap-langs-die see, dis heerliker as huistoe kom nà 'n lang vakansie. Foto's neem is wonderlik. Geniet saam met my die foto's van geveerdes wat ek in ons tuin en op verskillende plekke in ons lieflike land geneem het.

'n Tiptol. Klein met 'n donker koppie en kuifie, geel onderstertdekvere. Word ook soms "bottergat" genoem.

'n Swartkeelgeelvink. Baie klein, lief om naby die water nes te maak.

My gunstelingduif, 'n rooiborsduif. Klein, kaneelkleur aan die bokant, aan die onderkant gryserig pienk met diep rooibruin op die bors. Sagte, borrelende koer-geluide.

Vreedsaam. 'n Tortelduif. Geluid: "Koe-koerdoek!"

'n Seldsame en taamlik skaars kuiergas in ons tuin: rooikophoutkapper. Helder karmosyn, met 'n breë swart kraag rondom, rug is vaalgrys, skagvere het geel rande, pensie is vaalgeelblekerig. "Toeoeoe, kolletoeoeoe, kolletoeoeoe!" roep hy.

Geelvink op die perskeboomtak. Wydverspreid van die hoëveld tot ver in Namibië sal jy hom aantref.

Kransduif kom vat 'n slukkie...

Meduimgrootte, 'n baie algemene standvoël, wydverspreid. 

So sierlik swem die swaan. Swane is voëls van die familie Anatidae, wat ook die ganse en eende insluit. Hulle is die grootste van al die watervoëls. (Wikipedia)

Swael. Hou van boomveld, klipperige heuwels en berg grasveld. 

Skoorsteenveër. Groot, oorwegend wit, pluime op die rug, kaal nek en lang, krom snawel. 

'n Miksterbyvanger.  Klein, blinkswart gevurkte stert, redelik lank. Roep: harde gepiep en getweng.

Buite is lieflik!

Hoe diep kan 'n mens se wortels in 'n plek in groei? Ek wonder. Ek put daagliks genot daaruit om hier in my eie "paradys" rond te wandel en die eenvoudige dinge te geniet. Dié dinge wat my nà aan die hart lê. Miskien weet julle al teen dié tyd wat dit alles is.

Nooit word ek moeg daarvoor om foto's te neem nie. Dis elke keer 'n groot genot om te kom loer wie  dié dag se kuiergaste in die tuin is. 

Vandag was ek verras om my eie foto te sien, 'n gevlekte lyster het jou wrintiewaar kom kuier.

Die woestynrosies floreer. Ek het hierdie idee op Pinterest gesien. Toe keer ek 'n gekraakte pot om en plant my echeverias daarin. Nà 'n paar maande lyk dit al amper soos 'n Pinterest-prentjie, nie waar nie?

 Niks straal vrede en stil vreugdes so mooi uit soos 'n tortelduif by die waterbak nie....

 'n Paar tonele in my tuin. Die geel madeliefies is omtrent uitbundig vanjaar. 

 'n Rooiborsduifie kom drink water by die fontein. Hy steur hom nie aan Hagar en Brakkies wat op die gras daar naby speel nie. Elkeen in sy eie wêreld. En ek het die voorreg om alles rustig te geniet.

 Nog nooit het Hagar vir Brakenjan afgeknou nie. Nog nooit. Maar Brakkies is versigtig. Sy lyftaal wys baie keer dat hy die grootste respek vir sy ou Labrador-maat het. Hulle kan vir ure so speel.

 Bo-op die huis se dak loop 'n kransduif en bekyk die wêreld. Ek wonder wat dink hy.

 My goudgeel vygies wat my twee kleinkinders laas jaar help plant het blom aanhoudend. Hulle glimlag in die volson wat smiddae daar waar hulle staan, skyn.

 Hierdie kalant is niemand se speelmaat nie. Ek verlustig my aan die mooi vertoning wat hy teen die grys sementmuur maak. 

Geel madeliefies. Goudgeel geluk.

Laatmiddag se lekkers

Daar is min dinge wat my so rustig en ontspanne laat voel soos 'n wandeling in die tuin. Laatmiddag is altyd 'n heerlike tyd om buite te wees. Dan kom soek die voëls water by die drinkbak in die voortuin. As mens gelukkig is, sien jy soms ook 'n houtkapper. Mossies, geelvinke en lysters is  gereelde kuiergaste. Ek kan hulle vir ure sit en dophou.
 

 'n Tortelduif. 

 'n Kransduif.

 Tortelduif of Ringnek, soos ook by baie bekend.

 My gunsteling! 'n Rooiborsduif.

  Die honde is dan ook naby en aan't bal speel. Hulle weet al dat laatmiddae hulle tyd  vir kwaliteit-aandag is. 

 

  Nog 'n  tennisbal is ook al amper opgespeel!! 

 In Bronkies is daar vreeslik baie duiwe. Baie mense hou nie veel van die groterige kransduiwe nie omdat hulle so mors, maar ek gee nie om nie. Water maak mos alles skoon. 

 Kyk dan net hoe lekker pronkerig en opgetof sit hierdie een op die huis se dak.

'n Kwikstertjie. Kwikkies is wonderlike voëltjies.  Sy ander name is wipstertjie of akkermannetjie. 

'n Lyster kom aangehop. Ek kon nie mooi sien wat met sy beentjie verkeerd was nie.

 Dit lyk soos iets wat daar uitgroei. Hy het hom nie veel daaraan gesteur nie en rustig kom water drink by die fontein. Ek het so gewens ek kon die "obstruksie" verwyder.

In die natuur leer ons baie lewenslesse. 

Een daarvan is:

"HOU die voëls van die hemel noukeurig dop, want hulle saai nie saad nie en hulle oes nie en hulle maak nie in voorraadskure bymekaar nie; nogtans voed julle hemelse Vader hulle. Is julle nie meer werd as hulle nie?” (Matteus 6:26).

Wat is in 'n naam?

Ek onthou nog so goed hoe my Ma die name van plante en bome geken het. Ek het haar altyd bewonder oor dié kennis.  Ek reken my liefde vir tuinmaak en die natuur het ek verseker by haar gekry. Net soos mense, het plante mos ook name. Dis baie gerieflik om deesdae, as mens nie weet nie, die antwoorde blitsvinnig op die internet te kry. Hier is 'n paar van my geliefde vetplante en kaktusse en sommer ook ander plante wat vreugdes gee!

 Hierdie grusonii goue vaatjie kaktus of grappenderwys ook die "Skoonma-se-kussing" genoem,  (Echinocactus grusonii, popularly known as the Golden Barrel Cactus, Golden Ball or, amusingly, Mother-in-Law's Cushion, is a well known species of cactus, and is endemic to east-central Mexico. Inligting: Wikipedia)  is omtrent vol dorings, maar wat 'n oogfees is dit nie. Dit groei steeds doodgelukkig in 'n pot wat buite staan. 

  Hierdie "Peanut Cactus" of  Echinopsis chamaecereus gee die lieflikste bloedrooi blomme en kom oorspronklik van Argentinië af. Dit groei baie maklik, is lief vir die son en wil nie te veel water hê nie. Dis al vir baie jare 'n baie gewilde huisplant , maar myne is doodgelukkig buite. Sal ons dit die Grondboontjiekaktus in Afrikaans noem? Ek moet saamstem dat dit 'n baie paslike naam is.

 

   Hierdie mooi vetplantjie met sy kleinerige blaartjies het ek by my dogter present gekry. Ek sal graag wil weet wat sy naam is. Ek kon dit nog nie in my naamsoektog kry nie.

 Die litroos (Botaniese naam: Schlumbergera truncata) het nou klaar geblom. Dit hou van indirekte lig en ek verkies om myne gedurende die wintermaande binneshuis te pamperlang. 'n Geliefde en baie bekende plant. Dit groei so maklik. 'n Mens kan net 'n deeltjie daarvan afbreek en in die grond druk en binnekort het jy nog 'n lieflike plant!

Is hierdie boepensies nie te mooi nie? Met hul fyn, wit doringvingertjies styf teenaan mekaar, sit hulle soos 'n gesinnetjie doodgelukkig saam met ander vetplantjies in 'n pot.  Hul geleerde naam is Rebutia en ek wag geduldig vir die eerste blommetjies. Hulle groei maklik en vra min aandag.

Hier is 'n hele verskeidenheid. 'n Vriendin het onlangs vir my ses of sewe baie klein potjies met baie klein vetplantjies aangedra. Ek het dit uitgeplant in 'n groter pot waarvan jy drie hier kan sien. Gasteria is die ligperserige plantjie se naam en dis inheems aan Suid-Afrika. Dit kom oorspronklik van noord van die  Tugela Rivier in noord KwaZulu-Natal tot by die Olifantsriviervallei in the Limpopo Provinsie voor. Die groener een moet ook deel van die Gasteria familie wees. Die ou kleintjie regs is die Crassula "Spring time" / Lentetyd.

Hier is 'n mengsel van vetplantjies en kaktusse wat my daagliks verbly! Sedum Rubrotinctum
"Pork and Beans" is dié met die vet vingertjies.

Kyk hoe hou hierdie knapies vergadering! 'n Ornamentele oogfees inderdaad. 

 Sempervivum Calcare.

En hier is die baie bekende Echeveria Elegans. Van hulle het ek baie! Lank terug het ek drie of vier gehad. Veelsydige plante wat baie mooi tafelversierings maak, maklik om te onderhou en altyd dankbaar. Woestynrosies is vir my ook hul mees beskrywende en paslike naam.

Aalwyne groei in my agterplaas. Hierdie een is van die Aloe Broomii familie en lok suikerbekkies wanneer dit blom. Om 'n foto van dié vinnige voëls te neem, is 'n kuns wat ek nog moet leer bemeester.

 Haasore, een van my (baie) gunstelinge!

En nou wonder jy seker wat op aarde dit is. Aan die buitekant van my erf, is heelwat Yukkas geplant. Een van hulle het so lank en onhanteerbaar geraak, dat dit omgeval en op die trompetblomme te lande gekom het. Ons het dit toe maar afgesaag. Ek bedoel Jacob het! Die kleurpatrone op die stam het my kunstenaarshart aangegryp. Dis maar al. Nou lê dit onder die silwereik en mooi lyk.

'n Nuwe soort "cutlery"...wie het gesê 'n geroeste eetgereihouer kan nie herwin word nie. Die hen-en-kuikenplant floreer daarin. 

Ek sou nog vir ure kon aanhou, want elke plant vertel sy eie wonderlike storie. Miskien is die heel lekkerste daarvan dat 'n mens dit elke dag kan aanskou en waardeer.  Tuinmaakverhale hou mos net aan en aan.