'n Gewone Sondag

Dis 'n rustige Sondag. Die strate is stil. Die dorpsduiwe koer hul vredeverse. Ek staan en sing saam met die res van die gemeente. Ons kerk was al meer as honderd jaar oud. Ek was skaars vier toe ek die eerste maal hiernatoe gekom het. Intussen het daar baie water in die see geloop. Predikante en gemeentelede het gekom en gegaan. Die lewe het sy draaie geloop. Tog voel ek nêrens anders so tuis as hier in die bekende omgewing tussen die bekende mense van my tuisdorp nie.

 

 

 

Hoe mooi is die wysie van Skrifberyming 45 tog nie. So bekend, so bemind. Ek wens ons kon sommer al die versies sing. Troosryk is die woorde, vol heerlike beloftes.

Skrifberyming 45

 

  Hy het my die stad getoon,
groot en van die hemel dalend,
en, deur God se ligglans skoon,
soos 'n kleurgesteente stralend,
helder soos 'n kristallyn
wat in al sy klaarheid skyn.

 

  Rondom rys, gedug in krag,
twaalftal poorte in die mure.
Elkeen voor sy poort op wag,
staan die eng'le, glansfigure.
Bo hul blink, in vlammespel,
twaalf stamname uit Israel. 

 

  Lokkend staan die poorte oop,
oop na al die wêreldoorde,
dat die nasies toe kan loop:
van die suide en van die noorde
en vandaar waar son en maan
nie meer op- en ondergaan. 

 

  Uit die diepte omhoog geskraag,
rys die muur as skut en wering;
en daaronder, laag naas laag,
lê ie ewige fondering.
Van die Lam se apostelskaar
straal daaruit die name klaar.

 

  In die stad se mate was
daar geen kleinheid en geen engte.
Van die klimmende terras
het die hoogte aan breedte en lengte
in sy maat geheel gelyk,
tot die hemelblou gereik.

 

  En die muur was swaar van bou
wat die grote stad omring het;
glanse soos van môredou
was die glans wat dit deurdring het.
En die stad se boustof was
goud, deurskynend net soos glas.

 

  Fondamente uit edelsteen
was dit wat die stad omlyn het.
Pêrelpoorte daaromheen,
wat met sagte lig geskyn het.
Goudbane al die strate was,
maar deursigtig, blink soos glas. 

 

  Maar 'n tempel, skoon van bou
(aan wat was nog steeds gedagtig!)
het my oog nie daar aanskou;
want die Here God almagtig
is sy tempel, en die Lam
is die helder altaarvlam. 

 

  En geen lig van son en maan,
wat hul wentel langs die transe,
sal daar op- en ondergaan:
God self skyn daar met sy glanse,
en die Lam is self die lig
waar 'n eewge nag voor swig.

 

  Nasies, vry van die gerig,
kom uit nuwe wêreldlande
om te wandel in die lig.
Konings bring hul offerande
uit 'n volle wêreldskat:
eer en glorie, in die stad. 

 

  Vir 'n nag van skrik en vrees
word die poorte nie gesluit nie,
want daar sal geen nag meer wees
en geen klaag- of skrikgeluid nie.
Heerlikheid en eer alleen
trek dan deur die poorte heen.

  Daar sal in die heiligdom
niemand wat die kwaad bedrywe,
ooit of immer binnekom.
Hul van wie die naam geskrywe
in die Lewensboek sal staan,
hulle sal daar binnegaan.

Die baie bekende woorde van Psalm 18 klink vanoggend sommer nuut.  'n Gevoel van groot dankbaarheid kom lê in my binneste. Ek luister na die lieflike orrelklanke wat daar bo van die gallery af kom en die hele kerkgebou warm maak. Elke woord kry betekenis terwyl ek so sing.

 

Psalm 18.

 

Ek het U hartlik lief, o Heer!

                           U is my sterkte en teëweer.                            

  Die Heer’s my rots, my vesting sterk,

my redder wat my heil bewerk,

my rots wanneer die stormwind huil,

my skild, die weerkrag van my heil,

my vesting op die bergkrans steil,

by wie ek vas en veilig skuil.

 

 

Ek sou graag wou hê dat Psalm 18 eendag op my begrafnis uit volle bors gesing moet word en almal moet weet hoe goed en groot die liefde van die Here is. 

 

 

'n Mens weet nooit

Miskien moet ek dit maar net skryf en uit my lyf uitkry. My hele lewe lank was sy my tannie. My mooi jong tannie. Die tannie wat nooit oud geword het nie. Die tannie met die goeie gene. My Pa se jongste en enigste sussie. In die Kaap. Ver. Vandat ek kan onthou, bly Tannie Freda en oom Jannie in die Kaap. Lank, lank gelede toe ek nog 'n skraal en bloedjong student was, gaan kuier ons vir hulle in hul huis in Bellville. Sy kom in die sitkamer ingestap met 'n skinkbord in haar hande: "Ouboet, wil julle bietjie tie hê?" vra sy in haar Bolandse aksent. My Pa, 'n bruingebrande boer van die goeie ou Transvaal, hoor nie mooi wat sy sê nie. Sy praat anders en vinnig. "Wat sê jy Freda?" vra hy.  Sy herhaal wat sy gesê het en almal lag. Ons kuier heerlik. Sy is 'n uitstekende kok en weet hoe om mense te onthaal. Oom Jannie sorg vir grappies en spitsvondighede in sy Bolandse aksent...

 

Op 'n keer kom kuier die Kapenaars vir my ouers en ek, wat toe al getroud was, woon in Levubu waar vrugte so volop is dat mens dit later nie eers meer waardeer nie. Ons maak vrugteslaai en ek skil vinnig 'n pynappel. Tannie Freda en Oom Jannie kuier saam met my ouers by ons. Sy bekyk my. "Jitte Elizabeth, jy sny die helfte van die pynappel weg! " sê sy geskok. Hoekom onthou ek dit....miskien het ek daardie dag geleer om alles wat mens verniet kry, te waardeer. Om nie te mors nie. Dis dalk hoekom ek dit soos gister onthou.

Twee jaar gelede ry ek en my Chris Kaap toe. Lank voor die tyd laat weet ons vir Tannie Freda ons kom by hulle langs. Sy vat-vat aan 80 jaar. Toe ons van Paternoster af bel, beduie sy die pad soos 'n jong vrou. Chris, wat maar nie snelweë en vreemde paaie gewoond is nie, ry seepglad op Tannie Freda se aanwysings en ons stop sonder sukkel voor haar deur in Welgemoed, waar sy en Oom Jannie al jare lank woon. "Almal wil hê ons moet in 'n aftree-oord gaan bly", sê sy later vrolik en opgewek. "Ons wil nie..." Ek kan my in elk geval nie voorstel hoe sy in 'n aftree-oord gaan inpas nie.

Sy nooi my oom Douw-hulle wat nie te ver bly nie. My mooi niggie kom ook. Die tafel kreun onder haar heerlike disse. Sy lyk sestig. Haar hare donker, haar vel so mooi. My oorlede Pa se kleinsus. Ouma het ons toentertyd vertel sy was so bly dat sy nà vier seuns uiteindelik 'n dogtertjie gehad het. Sy het glo kort-kort in die nag opgestaan nà klein Fredatjie se geboorte, kot toe gestap, haar doek oopgemaak en gekyk.....net om seker te maak. Vir Ouma was die wonderwerk amper te groot om te glo.

Vanoggend kyk ek oudergewoonte wat gaan op faceboek aan. Toe ek die bloedrooi blokkie op boodskappe druk, lees ek die nuus. My tannie is sedert gister in 'n koma. 'n Bloedklont in haar kop....skryf my niggie. Kritiek. Laas jaar was sy 80. Dis seker doodnormaal dat iemand van 81 so-iets kan oorkom. Tog.

Skielik verlang ek sommer na almal. Na my Pa, my Ma, my eie Ouboet. Skielik wens ek, ek was maar weer 'n langbeenstudent wat na bloedfamilie se heerlike Bolandse woorde sit en luister. Ek vou Oom Jannie toe in my gedagtes, in my gebede. Ek vou hulle almal toe, my twee ver-niggies wat deur hierdie swaar tyd moet gaan. Bloed is dikker as water. Omdraai is daar nie.

Ek onthou my Ma se heel laaste gedig wat sy geskryf het voor haar dood. En dit troos my. Hoe kort is die lewe, hoe min weet ons. Hoe kosbaar is elke goeie dag onder die son.

 

Ek bel my oom. "Ons was sestig jaar getroud", sê hy verlore. Sestig jaar. Herinneringe om vir ewig te koester.

 

Die Kaap is vandag so ver. So baie ver. En bloed bly dikker as water.

Oom Jannie en Tannie Freda.

(foto onlangs geneem)

Karoonag- Coenie De Villiers

Uit die gemak van jou binnekamer

In Februarie 2010 sluit ek aan by RedBubble. Dis nou drie jaar en 'n paar maande later. Ek is nog steeds elke dag daar doenig. Nie net as gasvrou van 'n heerlike groep genaamd  AFRIKAANS nie, maar ook om op gereelde basis van my eie kuns en foto's uit te stal en aanlyn te verkoop.

Die reël op RedBubble is, dat sou jy $100 verdien a.g.v. verkope op die blad, dit aan jou uitbetaal word binne 'n paar dae. Ek was al gelukkig genoeg om dié aardige bedraggie in Rand te ontvang. Dit gebeur natuurlik nie elke dag nie. 'n Mens moet geduld hê. Maar op 'n dag het jy alweer genoeg kaartjies, afdrukke en /of plakkate in verskillende groottes of soorte (fotografies, gemonteer, geraam of op doek) verkoop om jou volgende $100 in jou sak te hoor klingel. Hoe heerlik is dit nie om 'n e-pos te ontvang wat jubelende woorde soos dié bevat nie: "You've made a sale on RedBubble!"

Dikwels weet 'n mens nie eers wie jou werk gekoop het nie, maar soms kry jy 'n warmhart-boodskap van iemand ver oor baie blou waters...iemand wat gedink het jou werk is so mooi dat hy/sy dit wil besit. Dis 'n wonderlike gevoel. Dis genade. Dit maak mens bly en gee soveel bevrediging.  

Hier is 'n paar voorbeelde van hoe 'n kaartjie lyk wat direk van RedBubble af gekoop kan word met die klik van jou muis. Hoe meer kaartjies jy koop, hoe goedkoper word dit. Ek het al dikwels van my eie kaartjies bestel en was nog nooit teleurgestel nie. Die wete dat daar nêrens op Moederaarde presies nog so 'n kaartjie is nie, is 'n baie lekker en bevredigende gevoel en dit verskaf hope vreugde om so 'n kaartjie aan iemand te gee met sy verjaarsdag of wat ookal die geleentheid sou wees.

En so lyk 'n fotografiese afdruk:

 

 

'n Gemonteerde afdruk lyk so:

 

'n Doek (canvas print) lyk so:

 

 en 'n "mounted print" sien so daar uit:

 

Bg. foto is in my tuin geneem. Twee rooiborsduifies wat geweet het hulle moet mooi stil sit en wag vir die klik van die kameraknoppie! ;-) Dis nie aldag maklik om mooi foto's van voëls te neem nie, maar soms is jy baie gelukkig. Hierdie foto was al benoem as WEG se "Foto van die dag", wat natuurlik vir my 'n  groot aansporing was.

 

Op RedBubble kan mens ook almanakke koop. Hier is 'n hele paar voorbeelde van Kalenders wat ek uit my kuns /foto's saamgestel het. Die gehalte van die drukwerk is puik. Ek het al self twee maal daarvan bestel. Dis ook 'n baie gawe geskenk aan iemand aan die einde van 'n jaar.

 

 Klik op die skakel as jy dit van naderby wil beskou: "My tree calendar"

 

In ons groep AFRIKAANS het ek en Maree Clarkson wat die tweede gasvrou van die groep is hope pret. Mense oor die wye wêreld heen stuur aan ons hul mooiste foto's, kuns of skryfwerk. Een maal per week gee ons erkenning aan die heelbeste werk en stal dit uit op ons voorblad . Ons het ook voortdurend uitdagings waaraan lede kan deelneem. Een maal per week gee ons erkenning aan lede wat uitstekende foto's /kuns na ons groep stuur. Hier is 'n voorbeeld van hoe sulke werk lyk: ERKENNINGS / FEATURES. Aan die begin van 'n nuwe maand kies ons een lid wat ons dan spesiale aandag gee en wie se werk uitgelig word sodat almal dit kan geniet. Ons jongste erkende lid was Carisma. Kom geniet gerus haar pragtige foto's van veral wildlewe in Afrika. Elke Vrydag soek ons ook na een besondere kunswerk en foto en noem dit dan Groot treffers / Big hits. Sulke aanmoediging is dalk net wat almal nodig het! 'n Hele paar lede van ons groep stuur gereeld Afrikaanse skryfwerk in wat ek ook in die Sondagsiestas gebruik.

Daar is ook op gereelde basis baie interessante en leersame Saterdaggeselsies / Saturday Chats wat deur Maree behartig word. Ek doen een maal per maand 'n Sondagsiesta wat my groot, groot vreugde verskaf. Dan soek ek die mooiste gedigte uit oral op fb-gedigteblaaie en ander webbladsye en stal dit saam met die pragtige kunswerke en foto's van ons lede uit. Die terugvoer wat ons kry is vir ons baie werd.  Kom sluit gerus aan en deel in die vreugde wat die "Rooi Borrel" bied.
 

En nou is dit koffietyd..... dankie dat jy hier kom inloer het!

 

Maree Clarkson

 se mooi waterverfwerk: "Be a coffee drinking-individual, espresso yourself!"

 

 

 

 

 

 

Wintergedagtes

Net een draai deur die tuin en my hart is weer vol vreugdes. Hoe lieflik is die natuur nie. Hoe groot is God se Skepping! En die tuin is nie eers besonder mooi dié tyd van die jaar nie. Dis winter, soggens knyp-knyp die koue en klim teen my bene op, my voete vries sonder wolsokkies. My vingers is stram. Ek gebruik handeroom in oormaat om die skurfgeit en dorheid te keer. Tog bly dit 'n daaglikse lekkerte om met die kamera in die hand op 'n "ontdekkingstog" te gaan deur die tuin. Kom kuier saam....geniet dit!

 

'n Jasmynrankie in die agtertuin....die lig val net reg!

 

Klimop klim oral op en bruin blare val af...en lê en wag rustig op 'n groen blaartapyt.

 

 

Klippe, rondes en plattes...hou soveel bekoring in.

Ou Jan, wat altyd los verfwerkies hier by ons doen, het mos al meermale gesê dat "hulle" tog asb. nie eendag 'n grafsteen op my graf moet sit nie, 'n klip sal my meer as gelukkig maak.

(Hy is reg!)

 

'n Laaste blaar aan die appelkoosboom.

 

 

Kransduif met sy wit spikkels kuier rustig op die klip.

Roosblare het honderde verskillende kleure, die een wil mooier wees as die ander!

 

 

'n Winterprentjie.

 

Stroopsoet sit sy op die tak en wag

vir die donker om te kom

soos die toevou van 'n sagkombers

sing sy bly haar vredevers

Elizabeth Kendall © 

 

Mag ons nooit ons verwondering vir die klein dingetjies verloor nie! Mag ons elke dag vreugde vind in dit wat oënskynlik alledaags en doodgewoon is. Mag ons die mooi aanhou raaksien en waardeer.

 

 

 

Soms mag mens niks doen

Salige Saterdag. Heeldag. Die huis is koud. Buite skyn 'n winterson. Ek sien vreemde swartblou voëls wat my woestynrosies sit en kou. Hulle lyk na spreeus. Daar moet iets lekker in 'n woestynroos se blaar wees, want dis nie die eerste keer dat ek voëls betrap wat so heerlik sit en peusel nie. Die kwêvoëls dink ook dis hul spesiale lekkerny.

 

Ek het vandag tyd. Wat 'n heerlikheid is dit nie! Ek kyk op na die ysblou lug. Die boomtakke, kaal soos koue vingers, maak hul eie prentjies.

Hoe mooi lyk die wit takke van die "Pride of India" nie teen die oop, skoon en blou lug nie. 'n Groot vrede kom lê in my binneste en vanoggend se bekende stilwees-woorde uit Jesaja 41: 10 kry sommer weer nuwe betekenis.

 

 

Elke seisoen het sy eie bekoring. Winter in Bronkhorstspruit kan knypkoud raak. Tog weet ons die aarde moet ook ruskans kry.

 

 

Die feit dat my rose dié tyd van die jaar nog in volle blom langs die paadjie hek toe staan, is een heerlike bonus. Ek put soveel genot daaruit!

 

 

In die agtertuin jubel die "Just Joeys" in hul oranjerooi rokkies en maak my hart winterwarm en bly.

 

Op die draadtafel by die voordeur waar die son soggens louwarm kom lêplek soek, blom die kaktus steeds...'n lieflikheid om te aanskou in die winterkoue. Hoe dikwels beloon die natuur ons nie. Spatsels kleur tussen die dorheid en die vaaltes. Nes ons lewens. Ons moet net tyd maak om dit te waardeer en weer 'n slag raak te sien.

 

Kom na die tuin...

Rosa Rosarum

Kom na my tuin waar die donkerrooi rose

Duist’re geheime vertrou aan die nag;

Sonnestraal-kusse en suidewind-kose.

Drome en liefde die lang somerdag.

Kom in die soel someraande en luister

-Wanneer die nagwind hul drome verklaar-

Na die veelvuldige blommegefluister,

Bloesem en bloeisel en blad altegaar!

Kom waar die lelie – die blanke, die reine -

Skugter haar bloesem ontbloot aan die maan,

Blou miosotis – die slanke, die kleine -

Met haar vergeet-my-nie-ogies betraan.

Kom as die maanblom – wit sy en satyne -

As ‘n vorstin verskyn in haar prag

Onder die wierook van roos en jasmyne -

Skoonste juweel op die bors van die nag!

Daar in die vywer, bestraal deur Arjana,

Open die lotus haar heilige kelk,

Dan eers bereik sy die hoogste – Nirvana -

As sy in glorie van songloed verwelk.

Bok-bokmakieries sing bly twee gesange

Wanneer die oggend ontwaak in my tuin;

Saans koer die tortel sy lied van verlange

Bo-uit die troost’lose treurwilg se kruin.

Kom in die aand en geniet van haar geure;

Foelie, jasmyn, angelier, minjonet;

Kom in die môre en kies van haar kleure:

Rooi, wit en goud, groen en blou, violet!

Kom as die skitter van dou-diamante,

Rosa Rosarum, in my Paradys,

Dat ek my blomme, my bome, my plante,

Roos van my hart, hulle weerga kan wys!

 

A.G. Visser (ca. 1878 – 1929)

 

Dit was A.G. Visser in 'n vorige eeu....en steeds bly dit bekoorlik. Bygesê, ek is lief vir rym. Nie almal gaan saamstem nie, maar om bostaande gedig met gevoel voor te dra, die ritme, die rym, die heerlike vreugde wat in elke woord vasgeskryf is, te beleef....dit bly maar 'n lekker ervaring! Ons taal is so mooi. 

 

 

 

 

 

 

En die tuin is nog vol kleur in hierdie laatherfsdae...ek skryf ook sommer 'n gedig!

 

 

 

 

My geveerde vriende

Gister was 'n vreemde dag: blydskap en hartseer gemeng. Goeie nuus en slegte nuus op een bladsy.
Soos gewoonlik het ek troos in die tuin gaan soek en dit in oorvloed gekry. Daar was troos in die bloedrooi vere van 'n rooikophoutkapper wat sy ontbyt op die boomstomp raakgesien en geniet het,

 

in die ratsheid van 'n ou klein glasogie wat van een tak na die volgende gewip-wip het,

 

 

die komieklike vaalgrys muisvoël wat plat op sy alie kom sit en die lemoenvreugdes vir homself gevat het

 

 

 en die geelvinkie wat sy dors kom les het by die waterbak.

 

 

 

 

 

Uitgebid

Ek besef dit dikwels. Ek kom baie maal tot stilstand en dink daaroor na. Ek is jubelend bly en dankbaar daaroor. Ek het 'n goeie man gekry. Dis 'n seëning vanuit die hemel. Dis 'n skuilplek teen die koue. Dis soos heuning in my tee en konfyt op my brood. Dis 'n bonus.

 

Hy is sorgsaam. Hy sien dinge raak wat 'n mens nie sal dink 'n man sou raaksien nie: as my badskuim begin laag lê, koop hy 'n nuwe bottel en sit dit stilletjies in die badkamer neer. Al wat ek moet doen, is om die proppie oop te draai en dit te geniet. Gaan ek dorp toe en kom terug, wag die oop garagedeur vir my. Lees hy iets lekkers raak in die koerant wat hy dink ek van sal hou, deel hy dit met my. Smag ek na groente, gaan koop hy beet en wortels en brokoli en maak dit gaar met liefde in sy vingerpunte. Kom kuier die kinders, ry hulle nooit as te nimmer hier weg met leë hande nie: 'n stukkie vleis uit die vrieskas, 'n sakkie vol vrugte, 'n boek waarin hulle belang stel.

 

En kuier ons soms heerlik saam met vriende, sorg hy vir die pittige sêgoed, die grappies, die kwinkslae. Saamlag en saamhuil is mos deel van menswees. En dis alles maar genade van Bo.
 

Man + -nin 

Ek het jou lief soos die lig

van ‘n nuwe dag, oop en skoon

of soos die vaalbruin en koper blare

van die akkerboom dié tyd van die jaar

rustig, wagtend vir die dartelende dans

van soel somersonstrale deur groen blare

 

ek het jou lief soos die sagte vlerksleep van ‘n duif

wat êrens vanuit die blou bokant ons

op die agterstoep se dak kom neerdaal

 

Jy het my lief soos die klippe en kranse

teen die berghang, soos die skadu’s

onder die hardekoolbome,

soos die roep van ‘n vleiloerie,

die eerste reëndruppels op ‘n sinkdak
 

Ons liefde huppel in die son,

dit kniel in die koelte –

ons liefde hou nooit op nie,

dit dans oor die bergtoppe,

dit buig teen die wind

ons asem dit in

en ons lag 

Elizabeth Kendall ©

 

 

Die liefde vir tuinmaak

Van geslag tot geslag vloei dié liefde soos 'n sagte stroom water deur die are, dit lawe as mens moeg voel, dit troos as mens alleen voel. Dit salf enige gemoed. Dis inspirasie op sy beste. Dis tuinmaak!

 Met die winter op hande, is daar min dinge so lekker as om 'n mens steeds te verlustig in die wonderwerke wat die natuur ons bied. Kom kuier saam in my eersgeborene se tuin....hier groei  vetplantjies vol vrede en haar geliefde kat Kara vorm deel van die dekor...

 

 

 

 

 

 



 

 

 

 

 

 

 

Troos

Ek wil vir jou ‘n rietdakhuisie bou

 met woorde, keurig uitgesoek

 met deur en vensters wat kan sluit

 om rowers van jou vrede uit te hou.

 ‘n Rystoel, waar die sonlig val

 waar jy kan skommel, tyd verwyl

 met boeke lees, of rympies maak

 of sommer heeldag oop-oog droom

totdat jy weer teen skemer uur

 ‘n vetkers aan die brand moet steek.

 Ek wil vir jou, diep in ‘n bos

 ‘n kalm, knusse skuiling skep

 waar niemand ongevraagd oortree;

 met dennegeur en voëlgesang

 as troos, totdat jy ophou treur.

 ‘n Kruietuin plant ek vooruit

 met roosmaryn en wilde als

 hartkruid, wynruit en soet jasmyn

 en knoffel om die bose te besweer.

 Ek wil hiermee dan elke dag

 ‘n kruiedrankie vir jou meng

 totdat jou lag weer helder klink

 jou oë blink, jy fier kan staan.

 Ek wil vir jou ‘n sonstraal vang,

 dit stralend om jou hoedband bind

 sodat, wanneer finaal genees

 jy weer alleen, jou weg kan vind.

Madeleine Spies Eilerd ©

 



 



 

 

 

 

Maandag se mooi nuus!

Ek word altyd vroeg wakker. Noudat dit winter is en 'n bietjie later lig word, kry ek dit wonder bo wonder reg om 'n halfuur meer slaaptyd te geniet. Die oggendstiltes is salig. Nà my stiltetyd kyk ek gewoonlik wat lê en wag in die e-posbus.

 

Vanoggend kry ek 'n heerlike verrassing! Twee jaar gelede het 'n man met die naam Peet du Toit my genader om van my gedigte te gebruik in 'n boek wat hy toe beplan het om te publiseer. Ek het dit nie vergeet nie.

 

Vanoggend kry ek 'n brief waarin hy met blydskap aankondig dat die boek:

Skottel en Spens. Stories, verse en resepte uit die Afrikaanse koskultuur uit Singapoer aangekom het, waar dit gedruk is en dat dit tans afgelaai word in die Durban-hawe. Verdere goeie nuus is dat teen die einde van Mei met my verse Kos is op die tafel, My Taal en Bestemming  in die handel beskikbaar te wees.

Só gaan dit lyk:

 

 

Om meer hiervan te wete te kom, kyk gerus na die webblad:
www. duto.co.za
My gedigte:

Kos is op die tafel
Jy maak vir ons bobotie in ons groen kombuis
met kerrie en borrie, amandels en peper
en suurlemoensap wat nat druppels
aan jou vingerpunte hang

Goeie, gawe geure kuier en klou
hier waar ek sit en versies skryf
en ek sien my Ma op haar agterstoep staan
blou voorskoot aan langs die krismisrose

tafel gedek
al drie haar kinders op hul plek
roep sy ons Pa om te kom eet

dis lankal terug se weet

Toe ek aan tafel sit langs jou
het ek my gisters vredig opgevou
verwonderd oor die geel kombers
op die heerlike dis:

dis mos wat liefde is
***

My taal

Soos ryp appels in my hande

wil ek die woorde van my taal

vashou en blinkvryf

knarsend kou en

luister na die klanke

helder, oop en mooi

so heerlik
appelbloedbloedrooi

my taal waarin ek troos

my taal waarin ek bid

dié taal wat kruisbeen

in my binnekamers sit

 

***

 

Bestemming

 

Kom klim in en ry saam met my

tot waar die pad sy stertpunt kry

waar die werfhaan smôrens vroeg

'n nuwe dag oopkraai

waar stokrose teen die wind

'n staanplek langs die wit muur vind

en op die groot ou stoep

'n litroos in die drom

helderpienk en hoopvol blom

 

waar mens die reuk van grond kan proe

en in die warm kombuis

'n vetkoek eet met stroop

wat taaisoet toue tap

as Ma teen twaalfuur

haar voorskoot eenkant gooi

haar liewe hande om die kos

haar man, bruingebrand en sterk

honger van die dag se werk

die kinders: welgeluksalig-bly

wag vir Pa se seëngebed

 

kom klim in

 dan wys ek jou hoe lyk liefhê en vertrou

in eenvoud uitgespel

 

op die plaas doer duskant ver

slap links verby die môrester

 

***

My hart sing sy eie blyweeslied op hierdie Maandagmôre. Dankie vir talente, vir die vreugde om te deel, dankie vir menswees!