Showing posts with label glasogie. Show all posts
Showing posts with label glasogie. Show all posts

Sunday 26 May 2013

My geveerde vriende

Gister was 'n vreemde dag: blydskap en hartseer gemeng. Goeie nuus en slegte nuus op een bladsy.
Soos gewoonlik het ek troos in die tuin gaan soek en dit in oorvloed gekry. Daar was troos in die bloedrooi vere van 'n rooikophoutkapper wat sy ontbyt op die boomstomp raakgesien en geniet het,

 
in die ratsheid van 'n ou klein glasogie wat van een tak na die volgende gewip-wip het,
 
 
die komieklike vaalgrys muisvoël wat plat op sy alie kom sit en die lemoenvreugdes vir homself gevat het
 
 
 en die geelvinkie wat sy dors kom les het by die waterbak.
 
 
 
 
 

Friday 4 May 2012

Ek wens die glasogies kom weer kuier


Dis Meimaand. In ons kombuis lê ses goudgeel lemoene in die mandjie. Dit beteken die winter is oppad. Ek vat een en skil dit af . My mond water. Dis 'n heerlike dag en ek wil net buite wees. Ek hang die skil aan die perskeboom se halfkaal tak op. Miskien kom die glasogies weer kuier soos laas jaar. Kleinste ou klein voëltjie met 'n baie besige lyfie, wip-wip van tak tot tak, altyd saam met een van sy ewe besige maatjies. Om 'n ordentlike foto van hierdie klein voëltjie te kan neem, vra hope geduld.

'n Glasogie op die perskeboom se tak is 'n flentertjie vreugde by ons agterdeur. 'n Present uit die hemel. 'n Stukkie vrolikheid in vere! En die geel lemoenskille wat in krulle en draaie aan die winterkaal takke hang, laat my altyd aan my oorlede Ma dink.

Soetlemoenverlange

In my ma se kombuis
(ek was so tuis)
het lang lemoenskille gehang
dié tyd van die jaar
 gekrul, gedraai, gedroog
(ek sien dit in my geestesoog)
sy het dit graag gebruik
saam met pampoen en patats
in 'n pot gestoom, gekook,
(en nou doen ek dit ook)
want buite is dit koud en vaal
die perskeboom is byna kaal
ses droë skille op 'n ry
is ver-verlang vir my

Elizabeth Kendall ©