Hier lewe ek!

Smiddae so teen half vyf se kant kom klim die saligheid oor my siel. Dan is die dag se take min of meer afgehandel. Dan wil ek buite wees, die vrede van die tuin indrink en my verlustig in die vrolike en vars spore van 'n nuwe seisoen wat oral te siene is.

By die agterdeur op die perskeboom se growwe tak, sit 'n babaduifie. Tjoepstil. Ek staan een armlengte van haar af. Sy sit rustig en steur haar nie aan my nie. Tevrede. Haar vere is sag en donsig.  Dié goue oomblike word minute vol verwondering.

 

Die laat middagson val sag op die kaktus se helderpienk blommetjies. My oë kuier oor die mooi daarvan.

 

 

Dan sien ek dit raak: oor 'n paar dae gaan die litroos 'n fees van blomme wees. Oral is nuwe lewe. Ek hoor God se stem: " Moenie bang of huiwerig wees nie. Die Here jou God is saam met jou in alles wat jy doen."

 

 

Tussen die woestynrosies se goudgeel blomme dartel 'n by lewensbly.

 

Ek vryf met my kaal hande oor die gladde klippe wat ons van Letsitele af gebring het lankal terug. Elke klip in ons tuin vertel sy eie storie. En al dié stories is mooi, lekkerluister-verhale van geseënde en goeie jare wat verby is......

 

 

Aan die kant van die erf in die voortuin kombers die klimop oor die groot, ou karee wat my oorlede Ma nog hier geplant het. Sagte skadu's val oor die agapanthe en boslelies wat aan sy voete groei. In hierdie hoek wag heerlike koeltes op 'n warm somersdag.

 

 

Hier word drome dikwels gebore of versies uitgedink. Hier kry ek inspirasie.  Hier luister ek na die duiwe se voortdurende koe-koerliedere. Dis agtergrondmusiek in my tuisdorp, ja regtig.

 

 

Aan die appelkoosboom se tak hang die glasogies en langstert muisvoëls se lemoenskil opgekrul, spesiaal so afgeskil dat daar nog oorgenoeg lemoen is vir hulle om aan te peusel.

Die oranje, groen en bruin maak 'n mooi prentjie teen die laatmiddag se blou.

 

 

Soos so dikwels vantevore, kom daar groot kalmte en vrede in my hart as ek deur die tuin wandel.

 

Die lugplant het min nodig om te oorleef. Ons kan so baie uit die natuur leer...

 

 

Toe die son in die weste begin sak, wéét ek weer van vooraf: God is in beheer.

 

 

Elizabeth Kendall ©

 

 

 

 

 

Met die kamera in die hand

Daar is mooi oral om ons heen...

Ons moet dit net raaksien, tyd maak....

Ek kan nooit genoeg van klippe kry nie: rondes, plattes, growweriges, skurwe ou boepensklippe...

eendag moet hulle maar 'n KLIP op my graf sit en nie 'n koue marmersteen nie. 

Klippe is so vriendelik.

Hoor jy die wind?

'n Flenter vreugde!



Miskien het hulle tóg gehoor....

Vroegoggend lees ek hierdie mooi woorde:

“If we love our children
we must love the earth with tender care
and pass it on, diverse and beautiful,
so that on a warm spring day
10 000 years hence
they can feel peace in a sea of grass,
can watch a bee visit a flower,
can hear a sandpiper call in the sky,
and can find joy in being alive.”- Hugh Ilitis

by my vriendin, Maree Clarkson se kunswerk: White-eye / Witogie op RedBubble.

Die afgelope week en naweek was ysbitterbibberkoud hier in Bronkies. By tye en met onderbrekings was die krag ook taamlik lank af. Ek het my opnuut verwonder aan klein dingetjies wat so baie vreugde bring ten spyte van....

Buite in die tuin het die talle voëltjies wat by die waterbak kom kuier het, vrolik voortgelewe. Die koue het hulle nie in die minste gepla nie. Ek het in die voorkamer by die venster gestaan en hulle dopgehou. Dit was telkens 'n heerlike uitdaging om 'n mooi foto te probeer neem, want die geveerdes is springlewendig. Wip-wip hier en pik-pik daar. En net as ek dink ek gaan die knoppie druk, vlieg hulle woerts-warts weg!

Die klein geelgroen glasogies is die lewendigste! Ek wens ek kon enetjie in my hande vashou "with tender care" soos die versie hierbo sê. Lieflike stukkies sonskyn op 'n koue wintersdag, dis wat hulle is.

Meneer Muisvoël met sy lang grys stert sit slaggereed om aan die woestynrosies te begin kou. Ek kan my verkyk aan die manier hoe dié voëltjies sit: plat op hul "boudjies"....het jy dit al gesien? En met die wit-en-swart snawel lyk hulle kompleet nes ou wyse manne uit die Ooste.

In die uitgeholde stomp het ek 'n paar broodkrummels gestrooi. Mossie-se-kind was tog te bly daaroor en het heerlik gemul. Lekkerder as verjaarsdagkoek was dit vir hom op dié koue môre! Hy het die lewe geniet en my ook sommer bly gemaak.

Tot my groot vreugde het 'n taamlik skaars besoeker nl. die Rooikopvink skielik van êrens vandaan sy opwagting by die waterbak gemaak. Nes 'n miniatuur hoendertjie sit hy en geniet die water, kyk op en vlieg weg. Met sy rooi keps op en serp om sy nek, maak hy enige koue dag vol vuurwarm vreugde!

Toe die skugter kuifkophoutkapper voor my oë verskyn, loop my beker oor! Ek hoor hulle mos net altyd. Om hulle te sien, is 'n present van Bo! Ek verkyk my aan sy swart borslap, sy dik snawel...gelukkig sit hy 'n taamlike rukkie stil en kan ek hom mooi in fokus kry.

"Wéét jy hoe bly jy my maak, kuifkoppie?" fluister ek van agter die venster waar niemand my kan hoor nie.

Of miskien het die houtkappertjie, die muisvoël, die rooikopvink, die mossies en die geelgroen glasogies tóg wel gehoor...

Elizabeth Kendall ©

Ek wens die glasogies kom weer kuier

Dis Meimaand. In ons kombuis lê ses goudgeel lemoene in die mandjie. Dit beteken die winter is oppad. Ek vat een en skil dit af . My mond water. Dis 'n heerlike dag en ek wil net buite wees. Ek hang die skil aan die perskeboom se halfkaal tak op. Miskien kom die glasogies weer kuier soos laas jaar. Kleinste ou klein voëltjie met 'n baie besige lyfie, wip-wip van tak tot tak, altyd saam met een van sy ewe besige maatjies. Om 'n ordentlike foto van hierdie klein voëltjie te kan neem, vra hope geduld.

'n Glasogie op die perskeboom se tak is 'n flentertjie vreugde by ons agterdeur. 'n Present uit die hemel. 'n Stukkie vrolikheid in vere! En die geel lemoenskille wat in krulle en draaie aan die winterkaal takke hang, laat my altyd aan my oorlede Ma dink.

Soetlemoenverlange

In my ma se kombuis

(ek was so tuis)

het lang lemoenskille gehang

dié tyd van die jaar

 gekrul, gedraai, gedroog

(ek sien dit in my geestesoog)

sy het dit graag gebruik

saam met pampoen en patats

in 'n pot gestoom, gekook,

(en nou doen ek dit ook)

want buite is dit koud en vaal

die perskeboom is byna kaal

ses droë skille op 'n ry

is ver-verlang vir my

Elizabeth Kendall ©