Dis weer tyd

Ek dink daar is 'n stukkie Bosveld in baie van ons. 'n Plekkie waar jy en jy alleen kan gaan sit en droom....miskien sit en versies uitdink of dalk prentjies teken in die sand. Miskien net luister na die houtkapper se prrrrrrrrrrr iewers waar jy hom nie kan sien nie, iewers bokant jou kop tussen die groen blare. 'n Plekkie om te dink. 'n Plek waar jy weer mens kan wees en oopoog  met God kan praat of net tjoepstil sit en luister.

Soms vou die verlange na so 'n plek jou heeltemal toe. Mense wat Bosveldbloed in hul are het, wil altyd weer teruggaan. Ons wil weer vroeg opstaan en in die veld gaan stap, die gras ruik, na die bome kyk, hul skurwe stamme omhels, in hul skadu's staan en opkyk na die skoon, blou lug daar bo.

As jy nie onmiddellik aan jou sielverlangens kan uiting gee nie, dan wend jy jou maar na die kwas en die verfpotte en jy skilder. Verbeeldingprentjies van Bosveldpaadjies iewers, iewers ver. Dit troos want terwyl jy skilder, word jy heeltemal deel van dit wat voor jou gestalte kry. Jy klim as't ware uit jou dorpshuis uit binne-in jou Bosveld-boendoes. Die geur van verf voed jou hunkerende honger siel. Jou dors word geles. Jou vreemde verlangens krimp kleiner.

En as jy klaar is, staan jy so 'n entjie terug en jy kyk...jy kyk na die kleure voor jou, jy ruik die bos, jy hoor die sonbesies sing.

En dan wéét jy dis weer tyd om 'n tas te pak, dis tyd om te gaan batterye laai. Al is dit net vir 'n paar dae....die bos roep en jy moet mos luister!

Die internet en sy dinge

'n Week of so gelede ontdek ek dat 'n mens 'n video van Picasa af op YouTube kan laai en dit die wye wêreld in kan stuur....ek dink ek het omtrent soos Jamie Uys gevoel toe hy sy eerste fliek gemaak het! My eerste video, kompleet met musiek en al, word toe gemaak deur net aan te hou klik en klik en lees en lees. Vir iemand wat as kind langs die plaashuis se muur sit en karringmelk skud het totdat dit in goudgeel botter verander het, iemand wat verstaan wat die spreekwoord: "'n Oulap se rooi maak mooi" beteken en iemand wat saans na "Die Du Plooys van Soetmelksvlei" oor die radio geluister het, is dit 'n taamlike prestasie! Glimlag. Die tegnologie ontwikkel en verander so vinnig en daar kom elke dag nog iets nuuts by om te leer.

Ek deel graag my kuns-en-musiekvideos met almal wat hier inloer....o ja, ek weet daar is nog soooo baie om te leer, maar dié is nog maar net die begin! (klik op elke skakel as jy wil luister en kyk. )

Paletmeskuns / Paletteknife art

en toe sommer nog een....

Ek is lief vir kuns! / How do I love art!

en nog een:
Skilder met koffie / Painting with coffee

As jy enige raad, hulp en gawe wenke het om met my te deel, gaan ek so bly wees om van jou te hoor. Intussen: geniet dit! En wie weet, dalk word jy lus om 'n kunswerk te bestel, ek skilder graag op aanvraag.

Terwyl ek nou met bemarking besig is, sal dit seker niemand kwaad doen om ook hier te gaan kuier nie:

Paintings I love

RedBubble: Elizabeth Kendall

South African Artists. com

Elizabeth se kuns / Elizabeth's art

Baie dankie vir jul ondersteuning, aanmoediging en veral liefde. Gedeelde vreugde is mos ALTYD dubbele vreugde!

'n Passie....dis wat dit is!

Daar is twee dinge wat ek besit wat my so baie vreugde gee: my paletmes en my vulpen. Om met 'n vulpen te skribbel is mos net heeltemal anders as om met enige ander pen te skryf. Die sensasie van nat ink op papier, die vaartbelynde lyf van 'n vulpen, die uniekheid daarvan....ag, ek HOU VAN 'n vulpen!

 So is dit ook met my paletmes. Ek het 'n hele paar van hulle: daar is een met 'n smal, lang lem, 'n kleintjie, 'n groter, vetter een... tot selfs ene met 'n vierkantige lem. Elkeen van hulle doeltreffend op sy eie manier. Dié een waarmee ek hier bo gewerk het, is egter my gunsteling. Dié mes is al so tuis in my hand soos 'n eie kind in sy ma se hartholtes. Dis 'n mes van middelmatige grootte met 'n lem wat net lekker werk en alles doen wat ek begeer. 'n Gewillige mes dus. Een van die grootste plesiere in my dag is om met dié mes te plak en te pleister, te smeer en te trek en te druk, te draai en te swaai...met 'n verskeidenheid kleure gelaai. Ek vergeet die wêreld. Ek vergeet van seerkry en hartseer en mistroostig wees. Dis wonder-oomblikke van suiwer genot, dis genade op genade. Dis dankie-blywees in die oortreffende trap. Dis jubel en juig. Dis hemels.

En as ek klaar is en ek staan terug en bekyk my handewerk, dan stroom daar 'n blou rivier van vreugde oor my gemoed, want ek weet waarvandaan dié gawe kom. Dan voel ek skatryk en geseënd en lyk elke  môre splinternuut en mooi!