Daar is twee dinge wat ek besit wat my so baie vreugde gee: my paletmes en my vulpen. Om met 'n vulpen te skribbel is mos net heeltemal anders as om met enige ander pen te skryf. Die sensasie van nat ink op papier, die vaartbelynde lyf van 'n vulpen, die uniekheid daarvan....ag, ek HOU VAN 'n vulpen!
So is dit ook met my paletmes. Ek het 'n hele paar van hulle: daar is een met 'n smal, lang lem, 'n kleintjie, 'n groter, vetter een... tot selfs ene met 'n vierkantige lem. Elkeen van hulle doeltreffend op sy eie manier. Dié een waarmee ek hier bo gewerk het, is egter my gunsteling. Dié mes is al so tuis in my hand soos 'n eie kind in sy ma se hartholtes. Dis 'n mes van middelmatige grootte met 'n lem wat net lekker werk en alles doen wat ek begeer. 'n Gewillige mes dus. Een van die grootste plesiere in my dag is om met dié mes te plak en te pleister, te smeer en te trek en te druk, te draai en te swaai...met 'n verskeidenheid kleure gelaai. Ek vergeet die wêreld. Ek vergeet van seerkry en hartseer en mistroostig wees. Dis wonder-oomblikke van suiwer genot, dis genade op genade. Dis dankie-blywees in die oortreffende trap. Dis jubel en juig. Dis hemels.
En as ek klaar is en ek staan terug en bekyk my handewerk, dan stroom daar 'n blou rivier van vreugde oor my gemoed, want ek weet waarvandaan dié gawe kom. Dan voel ek skatryk en geseënd en lyk elke môre splinternuut en mooi!
