Ma-wees.

‘n Ma se hart is ‘n snaakse ding, dit wil altoos weet waar en hoe en wat. Dis nou oor haar kinders. Waar is hulle, hoe gaan hulle regkom, wat doen hulle. Is hulle gelukkig? Miskien is dit die belangrikste. Is hulle gelukkig? Want as hulle gelukkig is, is sy ook gelukkig. Gelukkig en bly. En lekker om te ken.

Laat weet kinders hulle kom kuier, dan bokspring ‘n ma se hart sommer in haar keel. Sy maak beskuitblikke vol, sy gooi ‘n skoon, bloedrooi tafeldoek oor die ronde tafel in die kombuis. Sy hou die voorhekkie dop.

Haar kinders is lankal nie meer kinders nie, maar altyd bly hulle hare. Sy vou steeds saans die sagkombers styf agter hul rug in al is hulle ver van haar hande af. Sy bid hulle steeds koersvas op die regte paaie, gee hulle soggens as die dag breek vir haar Here en haar God.  En tussendeur onthou sy baie dinge. Kleintydsêgoed…onthoudinge vir altyd en eendag.

Kinders hoef nie ‘n week lank by jou te kuier as hulle al grootmense geword het nie. Kort kuiertjies is wonderlik, balsem vir ‘n moederhart. Om hulle te sien, vas te hou, saam te lag en lekker te gesels oor ditjies en datjies is meer as genoeg vir enige ma se vrolike voortbestaan op Moederaarde.

En ry hulle weer en jy loop alleen terug huis toe, kom lê daar ‘n saligheid en ‘n blywees en ‘n diep dankie in jou binnekamers. Net omdat jy weet jy het die voorreg om ‘n ma genoem te mag word.

Elizabeth Kendall ©

Ma-wees

Nes 'n welkom reënbui op droë grond

is suikersoet die goeie nuus

uit ‘n kind se mond,

verkwik haar siel, haar binnemens

gee blyweesklank aan elke wens

want smôrens vroeg, voor hanekraai

het sy hul een vir een geabba,

 by haar God en Here af gaan laai…

Hom gesmeek, gevra, gebid

hul skrede op die regte pad te sit,

hul hand te vat en hul te lei

tot daar waar vrede vatplek kry

en as sy dan die antwoord duidelik hoor

sing al die eng’le saam ‘n jubelkoor

want in haar klein gebed

was slegs een enkel woord heelbo:

dis die woordjie “Glo”

Elizabeth Kendall ©