Vrydagoggend se dinge

Dis twintig voor sewe. Brakkies lê opgekrul op sy rooi-en-wit kollekombers hier langs my. Die duiwe koer- koer- koer daar buite waar gisteraand se stormwindblare die hele plaveisel vol lê.  Die wêreld is stadig besig om te ontwaak. Ek hoor kinders roep in die straat, seker op pad skool toe. Motors dreun verby. Die hadedas groet mekaar luidrugtig: “Hallouou! Hallouou!”

 

Ek voel opgewonde. Seker dié dat ek in drie hoofstukke geslaap het laas nag. Dit gebeur gereeld as daar heelwat dinge op my program is. Slaap, wakker, slaap, wakker, slaap, wakker. Die oomblik as ek wakker raak, onthou ek dinge: ek of Jolanda moet die koffie-en teehouer by die NG Kerk gaan oplaai en saamneem na môre-aand se VLU Tak-kuier.  Ek moet uitvind wie maak watter slaai, netnou kom aldrie gewilliges daar aan met dieselfde slaai. Nie dat dit so vreeslik saak sal maak nie. Die agenda vir die bestuursvergadering moet afgehandel word.  Dis ‘n lang vergadering, want dan beplan ons een hele jaar se bedrywighede op een dag. Baie dinge moet onthou word.

Vanoggend moet ek sommer vroeg die spreier aansit daar in die hoek by die rose, ou Jacob het gister nie oral ewe nat gemaak nie en ek hoor die son gaan bak vandag. Ek verlustig my so aan die lieflike kleure van die eerste rose nà ‘n lang winter.  Een draai deur die tuin en alles val weer in plek.

Icebergs.

 



 

 Hierdie roosboom (Just Joey) staan in die agterplaas, ek gaan nie eers probeer tel hoeveel blomme daar is nie. Wat 'n lekkerte om te aanskou!

 

 

 Vars en verlep....ewe mooi

 

   

“Vertrou God vir groot dinge met jou vyf broodjies en twee vissies; Hy sal vir jou ‘n manier wys om duisende kos te gee”, het Horace Bushnell jare terug gesê en dit is steeds van toepassing.

Kom na die tuin...

Rosa Rosarum

Kom na my tuin waar die donkerrooi rose

Duist’re geheime vertrou aan die nag;

Sonnestraal-kusse en suidewind-kose.

Drome en liefde die lang somerdag.

Kom in die soel someraande en luister

-Wanneer die nagwind hul drome verklaar-

Na die veelvuldige blommegefluister,

Bloesem en bloeisel en blad altegaar!

Kom waar die lelie – die blanke, die reine -

Skugter haar bloesem ontbloot aan die maan,

Blou miosotis – die slanke, die kleine -

Met haar vergeet-my-nie-ogies betraan.

Kom as die maanblom – wit sy en satyne -

As ‘n vorstin verskyn in haar prag

Onder die wierook van roos en jasmyne -

Skoonste juweel op die bors van die nag!

Daar in die vywer, bestraal deur Arjana,

Open die lotus haar heilige kelk,

Dan eers bereik sy die hoogste – Nirvana -

As sy in glorie van songloed verwelk.

Bok-bokmakieries sing bly twee gesange

Wanneer die oggend ontwaak in my tuin;

Saans koer die tortel sy lied van verlange

Bo-uit die troost’lose treurwilg se kruin.

Kom in die aand en geniet van haar geure;

Foelie, jasmyn, angelier, minjonet;

Kom in die môre en kies van haar kleure:

Rooi, wit en goud, groen en blou, violet!

Kom as die skitter van dou-diamante,

Rosa Rosarum, in my Paradys,

Dat ek my blomme, my bome, my plante,

Roos van my hart, hulle weerga kan wys!

 

A.G. Visser (ca. 1878 – 1929)

 

Dit was A.G. Visser in 'n vorige eeu....en steeds bly dit bekoorlik. Bygesê, ek is lief vir rym. Nie almal gaan saamstem nie, maar om bostaande gedig met gevoel voor te dra, die ritme, die rym, die heerlike vreugde wat in elke woord vasgeskryf is, te beleef....dit bly maar 'n lekker ervaring! Ons taal is so mooi. 

 

 

 

 

 

 

En die tuin is nog vol kleur in hierdie laatherfsdae...ek skryf ook sommer 'n gedig!

 

 

 

 

'n Kleursimfonie

Hoe saai en vaal sou die lewe nie gewees het sonder blomme nie! Sommer kaal en kleurloos. 

Bloedrooi papawers, kosmos: pienk en wit, oranje kappertjies om iewers in 'n pot te sit, 'n goudgeel sonneblom, sagte, pienk rose waarvan die geur aan jou vingers klou.

Ek jubel en juig omdat ek kan sien! Omdat ek dit mag geniet en daaraan kan vat en dit kan ruik.

Hier is 'n paar voorbeelde van waterverf- en potloodskets-kuns wat ek so geniet het!

Ma-wees



My eerste waterverfrose ooit!



Nes ‘n welkom reënbui op droë grond
is suikersoet die goeie nuus
uit ‘n kind se mond, verkwik haar siel, haar binnemens
gee blyweesklank aan elke wens
want smôrens vroeg, voor hanekraai
het sy hul een vir een geabba,
by haar God en Here af gaan laai…
Hom gesmeek, gevra, gebid
hul skrede op die regte pad te sit,
hul hand te vat en hul te lei
tot daar waar vrede vatplek kry
en as sy dan die antwoord duidelik hoor
sing al die eng’le saam ‘n jubelkoor
want in haar klein gebed
was slegs een enkel woord heelbo:
dis die woordjie “Glo”

Elizabeth Kendall ©