Ons hou konferensie

Op Woensdag 5 Maart  het ek saam met Susan in die reën Pretoria toe gery waar ons ‘n uitstalling moes gaan “bou” vir  Pretoria Streek se konferensie.

Toe sy voor ons huis stop, het dit gesous. Soos dit al sous van laas week af en nog steeds gaan sous tot Vrydag, sê die manne wat weet. Ons was uitasem en natgereën toe alles uiteindelik in die motor gelaai is. Chris het oral gehelp en my Brakkies-worshond het alles bekommerd staan en bekyk agter die toe hek. Waar gaan sy Ounooi dan nou in die nattigheid tog heen? Hy het so klein en verlore gelyk op sy bal-en-kloupootjies. Gelukkig het ek geweet hy sou tevrede wees om by sy baas te bly en in sy warm bedjie te lê en slaap en wag.  Hagar, ons ou Labrador, het nie eers uitgekom om te kom groet nie, hy het van beter geweet!

Ons het heerlik gekuier en gesels op pad na Pretoria. Dit het een hele uur geneem om daar te kom, want die pad was nat en glad en ons was maar liewer versigtig.

 Hier is die mooi kis, kamerverdeler en ander dinge wat uitgestal is. 

‘n Spierwit hekellap uit toeka se dae gee ons uitstalling sommer ‘n hupstootjie!

 Pragtige porselein en doilies met kraletjies. 

Ons kwilt waaraan baie van ons taklede langer as ‘n jaar gewerk het, het ons spesiaal gaan leen om ook weer uit te stal. 

 
Toe het ons begin aflaai: ‘n trousseuakis, ‘n mat, ‘n kwilt, ‘n een-en-sestigjarige pop, (Marietjie, my pop wat my Pa my present gegee het toe en so vier, vyf was) gehekelde borslappies wat aan my tweeling behoort het, bloesies en porselein en doilies....wat nog? Dit moes alles deel van ons uitstalling wees met die tema: “Die vreugde van vrouwees”. Ons het dit so geniet!

Op ‘n stadium klim ons altwee bo-op die staaltafels om die kwilt teen die muur gehang te kry. Benoude oomblikke, sê ek vir jou! Ons is nie meer veertien nie. Ten spyte van die koel weer, was ek papnat gesweet en beangs en het my Ma uit my jeugjare hoor sê:

 “Sussa, moet jy bo-op alles klim my kind, is jy ‘n ribbok?”

Gelukkig was daar genoeg hande wat kon help. Luitha het die kunstenaar van die jaar, Laurika Rauch, se uitstalling gedoen en ons het mekaar oral gehelp en mooi gemaak. Ek dink die kis en kamerverdeler het baie mooi gelyk, wat dink julle? Mooi hout meubels is darem maar net ‘n lieflikheid op aarde!

Links voor is die mooi en outydse porseleinkoppies en doilies. Agter op die tafel waar my Marietjiepop sit, het ons ‘n mooi gehekelde tafeldoek gegooi. Handsakke, skoene, handskoene en krale was ook deel van ons uitstalling. Een van my skilderye moes die prentjie voltooi. Alles dinge wat ‘n vrou sou kon vreugde gee!  

Die blou blompotjie was Luitha s’n, ‘n kosbare en waardevolle kleinood. 

 

Ons was tevrede toe ons werk klaar was. Donderdag sou die konferensie plaasvind. Dié dag waarop net  vier van my modem se liggies douvoordag gebrand het. Ek het vergeet daarvan en gehoop dit sal alles weer reg wees teen die tyd dat ek tuis kom. Oor die nuus het ons gehoor van Escom se probleme en dat beurtkrag weer moontlik ons voorland gaan word. 
 

 

 In die kerk waar ons bymekaargekom het, was ons skaars aan die gang toe die krag afgaan. Dit was skemerdonker. Die streekvoorsitter, Lily Coetzee, het haar nie laat onderkry nie en ‘n mikrofoon wat met batterye werk, gebruik. Die klank daarvan was uitstekend! 

 Ons het die konferensie baie geniet....ten spyte van ‘n baie lang kragonderbreking. Die gaskunstenaars het geduldig bly sit en gewag dat die krag moet aankom. Toe Johan Coertzen teen half een besluit hy gaan nou maar a-capella sing, spring die ligte aan net toe hy die woorde: “Dan moet ek JUIG!...my Redder en my God” sing. Hoe paslik. Miskien moes hy al nege uur begin sing het! 

 

 Daar is baie trofeë uitgedeel en baie pryse gewen. Ek het weer onder die besef gekom van hoe knap en deugsaam ons vrouens is. Vaardig met naald en gare, wol en blomme. Talentvol. Wat almal moet weet, is dat die VLU nie net ‘n klomp tannies is wat naaldwerk doen en koekies bak nie. Daar is baie ander dinge wat ook gedoen word. Foto’s neem en prosa skryf is twee van dié dinge wat my baie naby aan die hart lê. 

 Luitha se rangskikking! (Gevorderd.)  Daar was ook beginner rangskikkings en die tema was: Groen, groen, groen! Is dit nie pragtig nie?

Wie sal 'n deugsame vrou vind? Haar waarde is ver bo korale!

 

 Vir dié wat nie weet nie, hierdie koek word 'n simnelkoek genoem. 

Ons skakelbeampte, Petra Maritz,  se album was ‘n oogfees! As ek ‘n beoordelaar was, sou ek haar loshande ‘n eerste plek, ‘n medalje en ‘n vakansie in Mauritius gee. Ure se werk het tussen die kleurvolle bladsye gelê. Al Van Riebeeck se bedrywighede is hierin opgeteken en sal bewaar bly vir ons nageslag. 

 Daar was genoeg om te bewonder en waardeer. Maryna Olivier het ‘n eerste prys losgeslaan met haar laphoed. Emma en Jolanda se bloese het ereplekke gekry, Yolande het eerste prys met haar foto van "Nuwe lewe" gewen, baie ander het ook trofeë en pryse gekry. 

 

  

 Die skrywers van die jaar: Herman Charles Bosman en Deborah Steinmair, se werk en foto's is ook baie mooi uitgestal.

 Die kleurskema was cherise en pienk en die tafels mooi gedek. 

 

                                   Hier sit Maryna, Luitha en Jolanda al heerlik en kuier!

‘n Collage van gebeurtenisse:

 

 

Vrydagoggend se dinge

Dis twintig voor sewe. Brakkies lê opgekrul op sy rooi-en-wit kollekombers hier langs my. Die duiwe koer- koer- koer daar buite waar gisteraand se stormwindblare die hele plaveisel vol lê.  Die wêreld is stadig besig om te ontwaak. Ek hoor kinders roep in die straat, seker op pad skool toe. Motors dreun verby. Die hadedas groet mekaar luidrugtig: “Hallouou! Hallouou!”

 

Ek voel opgewonde. Seker dié dat ek in drie hoofstukke geslaap het laas nag. Dit gebeur gereeld as daar heelwat dinge op my program is. Slaap, wakker, slaap, wakker, slaap, wakker. Die oomblik as ek wakker raak, onthou ek dinge: ek of Jolanda moet die koffie-en teehouer by die NG Kerk gaan oplaai en saamneem na môre-aand se VLU Tak-kuier.  Ek moet uitvind wie maak watter slaai, netnou kom aldrie gewilliges daar aan met dieselfde slaai. Nie dat dit so vreeslik saak sal maak nie. Die agenda vir die bestuursvergadering moet afgehandel word.  Dis ‘n lang vergadering, want dan beplan ons een hele jaar se bedrywighede op een dag. Baie dinge moet onthou word.

Vanoggend moet ek sommer vroeg die spreier aansit daar in die hoek by die rose, ou Jacob het gister nie oral ewe nat gemaak nie en ek hoor die son gaan bak vandag. Ek verlustig my so aan die lieflike kleure van die eerste rose nà ‘n lang winter.  Een draai deur die tuin en alles val weer in plek.

Icebergs.

 



 

 Hierdie roosboom (Just Joey) staan in die agterplaas, ek gaan nie eers probeer tel hoeveel blomme daar is nie. Wat 'n lekkerte om te aanskou!

 

 

 Vars en verlep....ewe mooi

 

   

“Vertrou God vir groot dinge met jou vyf broodjies en twee vissies; Hy sal vir jou ‘n manier wys om duisende kos te gee”, het Horace Bushnell jare terug gesê en dit is steeds van toepassing.