Om te kan skryf oor dié dinge wat naby jou hart lê, is terapeuties, sê dié wat weet. Mense vind aanklank in jou woorde. Mense deel ook dan makliker hulle diep verhale met jou. Ek kan my so dikwels verwonder aan die skakel wat daar is tussen mens en mens. Die bewuswording van ons eendersheid, ons weerloosheid, ons menswees. Die besef dat alles op aarde net tydelik is, van verbygaande aard. En die wete dat ons die beste uit elke dag en elke geleentheid moet haal. Ons lewe net een maal.
Vanoggend skryf ek toe maar 'n gedig vir jou my man. Vandag was 'n minder aangename dag nà laas week se chemo. Maar daar is hoop. Altyd.
Eendag weer
hierdie dae
drup een vir een
langsaam
verby onder
blou bome en bloedrooi lug
kyk hoe hang
die bloureën
oor die muur vanjaar
my
kaalkopman -
hoor jy die
kwikstertjie,
sien jy sy
wip as hy staan,
as hy gaan
wens jy ook
dis al November
Elizabeth
Kendall ©
