In die Bosveld is ek tuis

'n Mens moet dieper kyk, beter luister, minder praat, meer waardeer. Ek besef dit maar elke dag weer opnuut. Met ons onlangse besoek aan Dikhololo in Noordwes, het ek 'n hele paar dinge wyser geword. Wat ek nie geweet het nie, is dat die naam Dikhololo 'n Tswana naam is wat "die plek van die klipspringer" beteken. So paslik. Lieflike en groot klippe lê oral rond, soos bruin, uitgeryste beskuite. Ek het nie 'n klipspringer gesien nie, maar wel baie dassies.

 

 

 

Op een van ons eie wildritte, kom ons op 'n FAMILIE KERKHOF af, knus tussen die bome.

Ons wonder tegelykertyd wanneer laas het ons die woord "kerkhof" gehoor. So mooi.

 

 

Daar is net 'n paar grafte, maar wat opvallend is van die grafskrifte, is almal se liefde vir die bosveld en dat hulle vrede hier gevind het.

 

 

 

Hier waar elke dag 'n nuwe belewenis van vreugde is. Naby aan die natuur is ook naby aan God.

 

 

In die hoek van dié eenvoudige kerkhof met sy paar grafte, is 'n nismuur vir mense wat aan verassing glo.

 

 

Ek lees die name daarop en wonder oor die vreemde mense wat hier onder maroelabome en haak-en-steek hul laaste rus kom vind het.

 

Net vier jaar oud geword hier in die bosveld. Mannie. Dis ook die naam wat ek my eie seun genoem het toe hy klein was. Ek doen dit soms nog steeds. Hoe dankbaar is ek skielik dat ek hom nog het.

 

 

Kinders wat hier begrawe is: Kosie, Mannie en "Ekke." Wat sou die rede wees vir so 'n vroeë dood? En twee van hulle het dieselfde doopname. Johannes Jacobus.

 

 

'n Entjie van die kerkhof af, staan 'n sementbankie met 'n interessante naamplaat op.

 

"Hier het jy altyd jou rus kom vind"

 

 

Ons ry weg van die klein kerkhof  met baie vrae in ons gedagtes. Die stiltes van die bos maak ons rustig. Die wete dat mense kom en gaan, dat God steeds in beheer is en bly van ons almal se lewens hier op aarde en van alle dinge, dit is 'n lewenslange troos.

 

'n Stukkie geskiedenis: Dikhololo is 'n wildsplaas  van 450 hektaar anderkant Brits. Hier is veertien verspreide kampe, waarvan sommige hul eie swembad het tussen die natuurlike klipareas. In 1983 het Mnr. Willem Bester besluit om Dikhololo, voorheen die bosveldplaas van oud minister Carel de Wet, te ontwikkel en aandele te verkoop in 'n tyddeelskema. Op 10 September 1983 onthul Dr. Marius Barnard (LV), broer van Dr. Chris Barnard, die gedenkplaat by die oorspronklike Hoofkompleks by Piet-my-Vrou. Die oord spog tans met 'n aandeelhouerstotaal van meer as 8300.

 

 

 

 

 

 

Oplaas: 'n Klipspringer vir altyd agter die waterval by die hoofkompleks.