Wintergedagtes

Net een draai deur die tuin en my hart is weer vol vreugdes. Hoe lieflik is die natuur nie. Hoe groot is God se Skepping! En die tuin is nie eers besonder mooi dié tyd van die jaar nie. Dis winter, soggens knyp-knyp die koue en klim teen my bene op, my voete vries sonder wolsokkies. My vingers is stram. Ek gebruik handeroom in oormaat om die skurfgeit en dorheid te keer. Tog bly dit 'n daaglikse lekkerte om met die kamera in die hand op 'n "ontdekkingstog" te gaan deur die tuin. Kom kuier saam....geniet dit!

 

'n Jasmynrankie in die agtertuin....die lig val net reg!

 

Klimop klim oral op en bruin blare val af...en lê en wag rustig op 'n groen blaartapyt.

 

 

Klippe, rondes en plattes...hou soveel bekoring in.

Ou Jan, wat altyd los verfwerkies hier by ons doen, het mos al meermale gesê dat "hulle" tog asb. nie eendag 'n grafsteen op my graf moet sit nie, 'n klip sal my meer as gelukkig maak.

(Hy is reg!)

 

'n Laaste blaar aan die appelkoosboom.

 

 

Kransduif met sy wit spikkels kuier rustig op die klip.

Roosblare het honderde verskillende kleure, die een wil mooier wees as die ander!

 

 

'n Winterprentjie.

 

Stroopsoet sit sy op die tak en wag

vir die donker om te kom

soos die toevou van 'n sagkombers

sing sy bly haar vredevers

Elizabeth Kendall © 

 

Mag ons nooit ons verwondering vir die klein dingetjies verloor nie! Mag ons elke dag vreugde vind in dit wat oënskynlik alledaags en doodgewoon is. Mag ons die mooi aanhou raaksien en waardeer.