Die liefde vir tuinmaak

Van geslag tot geslag vloei dié liefde soos 'n sagte stroom water deur die are, dit lawe as mens moeg voel, dit troos as mens alleen voel. Dit salf enige gemoed. Dis inspirasie op sy beste. Dis tuinmaak!

 Met die winter op hande, is daar min dinge so lekker as om 'n mens steeds te verlustig in die wonderwerke wat die natuur ons bied. Kom kuier saam in my eersgeborene se tuin....hier groei  vetplantjies vol vrede en haar geliefde kat Kara vorm deel van die dekor...

 

 

 

 

 

 



 

 

 

 

 

 

 

Troos

Ek wil vir jou ‘n rietdakhuisie bou

 met woorde, keurig uitgesoek

 met deur en vensters wat kan sluit

 om rowers van jou vrede uit te hou.

 ‘n Rystoel, waar die sonlig val

 waar jy kan skommel, tyd verwyl

 met boeke lees, of rympies maak

 of sommer heeldag oop-oog droom

totdat jy weer teen skemer uur

 ‘n vetkers aan die brand moet steek.

 Ek wil vir jou, diep in ‘n bos

 ‘n kalm, knusse skuiling skep

 waar niemand ongevraagd oortree;

 met dennegeur en voëlgesang

 as troos, totdat jy ophou treur.

 ‘n Kruietuin plant ek vooruit

 met roosmaryn en wilde als

 hartkruid, wynruit en soet jasmyn

 en knoffel om die bose te besweer.

 Ek wil hiermee dan elke dag

 ‘n kruiedrankie vir jou meng

 totdat jou lag weer helder klink

 jou oë blink, jy fier kan staan.

 Ek wil vir jou ‘n sonstraal vang,

 dit stralend om jou hoedband bind

 sodat, wanneer finaal genees

 jy weer alleen, jou weg kan vind.

Madeleine Spies Eilerd ©