Laat weet
kinders hulle kom kuier, dan bokspring ‘n ma se hart sommer in haar keel. Sy
maak beskuitblikke vol, sy gooi ‘n skoon, bloedrooi tafeldoek oor die ronde
tafel in die kombuis. Sy hou die voorhekkie dop.
Haar kinders
is lankal nie meer kinders nie, maar altyd bly hulle hare. Sy vou steeds saans
die sagkombers styf agter hul rug in al is hulle ver van haar hande af. Sy bid
hulle steeds koersvas op die regte paaie, gee hulle soggens as die dag breek
vir haar Here en haar God. En tussendeur
onthou sy baie dinge. Kleintydsêgoed…onthoudinge vir altyd en eendag.
Kinders hoef
nie ‘n week lank by jou te kuier as hulle al grootmense geword het nie. Kort
kuiertjies is wonderlik, balsem vir ‘n moederhart. Om hulle te sien, vas te
hou, saam te lag en lekker te gesels oor ditjies en datjies is meer as genoeg
vir enige ma se vrolike voortbestaan op Moederaarde.
En ry hulle
weer en jy loop alleen terug huis toe, kom lê daar ‘n saligheid en ‘n blywees
en ‘n diep dankie in jou binnekamers. Net omdat jy weet jy het die voorreg om
‘n ma genoem te mag word.
Elizabeth
Kendall ©
Ma-wees
is suikersoet
die goeie nuus
uit ‘n kind
se mond,
verkwik
haar siel, haar binnemens
gee
blyweesklank aan elke wens
want
smôrens vroeg, voor hanekraai
het sy hul
een vir een geabba,
by haar God en Here af gaan laai…
Hom
gesmeek, gevra, gebid
hul skrede
op die regte pad te sit,
hul hand te
vat en hul te lei
tot daar
waar vrede vatplek kry
en as sy
dan die antwoord duidelik hoor
sing al die
eng’le saam ‘n jubelkoor
want in
haar klein gebed
was slegs
een enkel woord heelbo:
dis die
woordjie “Glo”
Elizabeth Kendall ©
