Buite is lieflik!

Hoe diep kan 'n mens se wortels in 'n plek in groei? Ek wonder. Ek put daagliks genot daaruit om hier in my eie "paradys" rond te wandel en die eenvoudige dinge te geniet. Dié dinge wat my nà aan die hart lê. Miskien weet julle al teen dié tyd wat dit alles is.

Nooit word ek moeg daarvoor om foto's te neem nie. Dis elke keer 'n groot genot om te kom loer wie  dié dag se kuiergaste in die tuin is. 

Vandag was ek verras om my eie foto te sien, 'n gevlekte lyster het jou wrintiewaar kom kuier.

Die woestynrosies floreer. Ek het hierdie idee op Pinterest gesien. Toe keer ek 'n gekraakte pot om en plant my echeverias daarin. Nà 'n paar maande lyk dit al amper soos 'n Pinterest-prentjie, nie waar nie?

 Niks straal vrede en stil vreugdes so mooi uit soos 'n tortelduif by die waterbak nie....

 'n Paar tonele in my tuin. Die geel madeliefies is omtrent uitbundig vanjaar. 

 'n Rooiborsduifie kom drink water by die fontein. Hy steur hom nie aan Hagar en Brakkies wat op die gras daar naby speel nie. Elkeen in sy eie wêreld. En ek het die voorreg om alles rustig te geniet.

 Nog nooit het Hagar vir Brakenjan afgeknou nie. Nog nooit. Maar Brakkies is versigtig. Sy lyftaal wys baie keer dat hy die grootste respek vir sy ou Labrador-maat het. Hulle kan vir ure so speel.

 Bo-op die huis se dak loop 'n kransduif en bekyk die wêreld. Ek wonder wat dink hy.

 My goudgeel vygies wat my twee kleinkinders laas jaar help plant het blom aanhoudend. Hulle glimlag in die volson wat smiddae daar waar hulle staan, skyn.

 Hierdie kalant is niemand se speelmaat nie. Ek verlustig my aan die mooi vertoning wat hy teen die grys sementmuur maak. 

Geel madeliefies. Goudgeel geluk.