Gedigte en duiwe

My dag begin soos duiwe

wat pofveer neerdaal op die nok

en soos 'n warm sonstraal

al die weemoed

uit die winterkoue haal

Dis duiwesang wat aan my dak kom hang

soggens as die nag sy voorkop skoon vee

 en die dag sy grys stoppelbaard begin wys.

Elizabeth Kendall ©

Oggendgedagtes-gedigte

My gebed

Mag my woorde Heer,

U welbehaaglik wees:

woorde wat oordink is

voordat dit beklink is,

woorde wat bepeins is

voordat dit geveins is

woorde wat nie

wegholbranderig

alles verwoes en verslind

verskeur, verinneweer,

vermink en kwes

of sommer dood laat bloei,

verskroei,

maar weldeurdag en goed bedoel

sodat waar my woorde wel

'n lêplek kry, 'n holte om te rus

of troos mag bring,

'n lieflik loflied sing,

daar vrede bly -

murgsag in my

Lewensvreugde

Daar is drome in haar hande

en sterre in haar oë,

sy weet hoe heerlik is dit

om aan lag en lief te glo

Sy luister na 'n geelvink

'n tiptol en t'rantaal

dis agter uit die berge

waar hul, hul fluit gaan haal

die soet, soet klank van blywees

gemeng met lekkerlag

borrel uit haar keel

vol vreugde elke dag

haar sorge gooi sy ver weg

in 'n streepsak oor die see

sy gryp die dag met blywees

en sê nie sommer nee

haar lewe is 'n loflied

met alle eer aan Hom

in donker uur van kommer

het Hy na haar gekom

en in Sy krag en liefde

het Hy haar opgetel

om dit vir almal om haar

uitbundig te vertel.

Genade

As die dorpsduiwe

douvoordag

in duet of trio

koekoerdoekkoor

oor vlei en bos en rant laat hoor

kom val vrede

in koesterklanke

soos tortelvere

in die wind

op my en jou,

my goeie vriend

vergeet ons elke pyn en seer

sluit ons oë en bid maar weer

'n binnekamer stil-gebed -

'n jubelbly oor wat ek het:

oor blinkgeel botter op ons brood

en kniewerk-kinders, lankal groot,

oor liefhêmense langs ons pad

wat heerlik aan 'n hartsnaar vat

dan trek ons wese

nie meer water nie

of kyk ons klipoog rond,

maar word ons lewe

'n skilderdoek

waar helderbont kwasstrepe lê

en pragpsalms prewelend

 kindklein dankiesê

Elizabeth Kendall ©



Nabetragting

♪♪ “Die-ie arbeid van jou ha-ande
sal jy met vreug’ geniet
wa-an-neer die koringla-an-de
met seën hul opbrengs bied ” ♪♪

sing ek saam met die res van die gemeente en  w e g  spring my gedagtes tot op die groenwordende grasperk van ons geliefde en bekende tuin. Weg spring hulle by die swaar houtdeure van die ou kerk uit tot binne-in gister in.

Die waar woorde van die ou bekende psalm kom skop nes teen my ribbes: “Die arbeid van jou hande…” ek sien die verf: die blou , die groen, die bruin, die wit. Ek sien die wye vlaktes van ‘n oop, skoon doek. Ek voel die uitdaging. Ek beleef die opwinding. Die esel staan en wag. Musiek speel. Die wêreld raak vergete. My hart kom lê klam in my oë. Ek verf.  My siel lê tussen die kleure, my hart klop in my vingers. Ritmes en patrone maak sin op die doek.

‘n Skildery word gebore.

…..”sal jy met vreug’ geniet ”

Ek sien die baie skilderye op die grasperk staan: hier ‘n landskap, daar ‘n abstrak, hier ‘n akriel, daar ‘n olie. Ek hoor die mense praat, lag, gesels, kuier.  Ek luister na die duiwe tussen die groen van die karee en die plataan. Blydskap klim in my keel op, die vreugde van werk, die wonder van menswees, die heerlikheid om te deel met ander wat ook van dieselfde dinge hou.

Werk het werklik net plesier geword, werk is ‘n voorreg, werk is lewe. Gister was geseënd. Gister was goed. My dankbaarheid staan kiertsregop in goudgeel are op spreekwoordelike koringlande.  Ek vryf die korrels tot meel in my nabetragtingsgedagtes oor ‘n kunsuitstalling gehou op eie werf.  Ek eet my blyweesbrood omdat ek mag doen wat ek die graagste wil. Nou……. en elke dag vorentoe!

Elizabeth Kendall ©

Bg. skilderye is op S.A. Artists.com verkoop aan iemand in Engeland. (2010)